ஸ்டார்ட் அப் ரிஸ்க்
Twitterல் (@HilaalAlam) நடந்த ஒரு சிறிய வாக்கெடுப்பில் தமிழக இளைஞர்கள் ஏன் ஸ்டார்ட்அப் தொடங்குவதில்லை என்பதற்கு பெரும்பாலோர் வழிகாட்டுதல் இல்லை & அதிக அபாயம் (risk) என்று வாக்களித்துள்ளனர். (குடும்பச் சூழல் தவிர்த்து) மக்கள் அதிகமாக சொல்லும் காரணம் “ரிஸ்க் எடுக்க பயம்”. இது உலகெங்கிலும் உள்ள யதார்த்தம் தான். ஆனால் எதனை நாம் risk என்கிறோம்?
வாழ்வில் எல்லாமே ரிஸ்க் தானே? பைக் ஓட்டுவதும் ரிஸ்க் தான். கோவிட்19 காலத்தில் ATMல் பணமெடுப்பதும் ரிஸ்க் தான். இப்படி ஒவ்வொன்றிலும் ரிஸ்க் உள்ள போது தொழில்முனைவை பார்த்து மட்டும் ஏன் ரிஸ்க் என்று பயப்படுகிறோம். மனிதர்களாகிய நாம் வாழ்வில் Thumb Rule அல்லது Law of Averageஐ பின்பற்றுகிறோம்.
அதாவது பைக்கில் செல்லும் எத்தனை பேர் விபத்துக்குள்ளாகிறார்கள்? மிகச்சிறிதளவு தான். ATM வழியே எவ்வளவு கோவிட்19 பரவுகிறது. தகவல் இல்லை. தொழிலில் எத்தனை பேர் தோல்வியடைகிறார்கள்? நிறையபேர். ஆகவே தொழில்முனைவை பற்றி நமக்கு பயம். உண்மையில் பலர், தொழில் தொடங்கத் தயங்க காரணமாக கூறும் ரிஸ்க் என்பது வேறு.
நம்மில் பலர் “நான் நிலையான சம்பளத்திற்காக வேலை பார்க்கிறேன். ஆகவே risk எடுத்து என்னால் கம்பெனில்லாம் தொடங்க பயமாக இருக்கு” என்று தான் கூறுகிறார்கள். நம்முடைய பயம் யாவும் நம் வருமானத்தை பற்றியது தான். வியாபாரத்தில் தோற்றுவிட்டால், நம் வருமானத்திற்கு எங்கு போவது? இது நியாயம் தான்.
1990வரை அரசு வேலையையே சார்ந்திருந்த சமூகம் ஏற்படுத்திய பிம்பம் அது. 80களில் தனியார் வேலையை தேர்வு செய்வோர் மிகக் குறைவு என்றும் அப்படி அதில் நுழைந்தாலும் தற்காலிகமாகவே இருப்பார்கள் என்று கேள்விப்பட்டுள்ளேன். அல்லது மிகப்பெரிய தனியார் நிறுவனங்களை நாடுவார்களாம்.
அதனால் Risk என்ற சொல்லை நம்முடைய சீரான வருமானத்தோடு தொடர்புபடுத்தி வந்தோம். ஆனால் 1990ல் தனியார்மயம் வந்தபின் மக்கள் சற்று அதிக சம்பளம் & இன்னபிற வாய்ப்புகளுக்காக அந்த riskஐ rusk சாப்பிடுவது போல எடுக்கத்தொடங்கினர். 2000க்குப் பின் தகவல் தொழில்நுட்ப யுகத்தில் தனியார் நிறுவனத்தை நாடிச் செல்வது அதிகமாகியது. ஒருகாலத்தில் ரிஸ்க்காகத் தெரிந்த நிறுவனங்கள் பிறகு விருப்பமான தேர்வானது.
இதற்கு இன்னொரு காரணம் நிறுவனங்களை விட்டு மற்ற நிறுவனங்களுக்கு தாவும் போக்கு எளிதாக மாறியதால். 2000க்கு முன்பு இந்த நிறுவனத் தாவல் அவ்வளவாக இருக்காது.
அது எதிர்மறையான விசயமாகப் பார்க்கப்பட்டது. “அவன் சரியில்லப்பா. அதான் எந்த கம்பெனியுமே அவனை நிரந்தரமா வச்சுக்கமாட்டேங்குறாங்க” என்ற பேச்சு ஓடும்.
ஆனால் 2000க்குபின் அத்தகைய தாவல்கள் திறமைக்கான ஒரு அங்கீகாரம் என கருதப்பட்டது. “பய கெட்டிக்காரன் போல... அதான் நான் நீ -ன்னு போட்டி போட்டு கூப்பிட்றாங்க”-ன்னு பேச்சு மாறியது. ஆகவே வேலையின்மை பற்றிய அச்சம் மறையத் தொடங்கியது.
இப்போது ரிஸ்க் என்பது வேறு இடம் நோக்கி நகர்ந்துவிட்டது. 2002லிருந்தே layoffs பற்றியும் நம் செவிகளில் அவ்வப்போது வந்து விழுகிறது. அதுவும் பெரு நிறுவனங்களிலேயே. ஆக 2000லிருந்தே நாம் ஒரு ரிஸ்க்கான வாழ்வியல் முறைக்குள் நுழைந்து விட்டோம். அதாவது நிரந்தர வேலை என்ற இடத்திலிருந்து நெடுநாள் வேலை என்ற இடத்திற்கு வந்துவிட்டோம்.
அதே நேரத்தில் 2010களில் நுழைந்திருக்கும் தானியங்கி (automation) இந்த பத்தாண்டுகளில் ஒரு புது பரிணாமத்தை தோற்றுவித்துள்ளது. கடந்த 10 ஆண்டுகளிலேயே பல துறைகளின் அமைப்பையே இது மாற்றிவிட்டது. எ.கா. பணம் கொழிக்கும் பாதுகாப்பான துறையாக பார்க்கப்பட்ட வங்கித்துறை Fintech வரவால் ஆடிப்போயுள்ளன. இன்னும் Blockchain என்ன ஆட்டம் காட்டப்போகிறது என தெரியவில்லை. இதே நிலைமை தான் இன்சூரன்சு துறைக்கும்.
உற்பத்தித் துறையில்சமீபத்திய IIoT எனும் Industrial IoT (automation + blockchain + ML) இந்த துறையின் முகத்தையே மாற்றப் போகிறது. பல வேலையிழப்புகள் நிகழ்ந்தாலும் அதற்கு சம்மாக வாய்ப்புகளையும் IIoT உருவாக்கப்போகிறது. ஆக வரும்காலங்களில் ஒருவித நிச்சயமற்ற தன்மையை உடைய வாய்ப்புகளை தான் நாம் காணப்போகிறோம்.
இப்போதும் நிலையான வருமானம் என்று எண்ணிக்கொள்வது முரணாக இருக்கிறது அல்லவா? நீங்கள் எந்த வேலை பார்த்தாலும் அந்த ரிஸ்க் இருக்கத்தான் செய்யும். இன்னும் கூறப்போனால் வரும்காலங்களில் நெடுநாள் வேலை என்பது இன்னும் நிலையற்றதாக இருக்கும். நான் உங்களை பயமுறுத்தவில்லை. அது என் நோக்கமும் அல்ல.
ஆனால் தொழில்முனையும் ஆர்வம் உடையோர் ரிஸ்க் என்று சொல்வது சுய வருமானத்தை தான். இது சுயநலம் சார்ந்த ரிஸ்க். இதனை நான் குறை சொல்லவில்லை. ஆனால் ஒரு தொழில் முனைவோருக்கான risk இந்த risk மட்டும் இல்லை. அது பொறுப்பு & Ethics பற்றியது. சுயநலத்தோடு பிற நலம் சார்ந்துள்ள prioritised ரிஸ்க்.
தன்னுடைய வருமானம் பற்றிய கவலை இயல்புதான். இருப்பினும் பொறுப்பு சார்ந்த ரிஸ்க் எனபது தன் வருமானம், சக பணித் தோழர்களின் வருமானம், தன்னுடைய முதலீட்டாளர்களின் பணம், தன் வாடிக்கையாளர்களின் திருப்தி, நற்பெயர் ஆகியவற்றை உள்ளடக்கிய ரிஸ்க். இதற்காக எவ்வாறு நிர்வாகப் பணத்தை திறம்பட செலவுசெய்து லாபம் ஈட்டப் போகிறோம் என்ற பொறுப்பு.
மேலும் ஏதேனும் நிகழ்ந்து பற்றாக்குறை ஏற்பட்டால் எவ்வாறு சமாளிக்கவேண்டும் என்ற மாற்றுத் திட்டங்கள் பற்றிய யோசனை, அதற்கான பட்ஜெட் ஒதுக்கீடு இவை யாவும் சேர்ந்து தான் risk என்ற வட்டத்திற்குள் வரும். ஆகவே நீங்கள் ரிஸ்க் என்று சொல்லும் “சுய”ரிஸ்க்கிற்கும் நான் கூறிய ரிஸ்க்கிற்கும் வேறுபாடு உள்ளது. இதனை பொறுப்பு எனலாம்.
ஒரு பெரிய ஊர்தியை ஓட்டும் போது பயணிகள் உங்களை மட்டும் சார்ந்திருப்பார்கள் அல்லவா? அப்போது உள்ள ரிஸ்க்கிற்கு நீங்கள் எப்படி எதிர்வினை புரிவீர்கள்? ஊர்தியை ஓட்டமாட்டேன் என்பீர்களா அல்லது மகிழ்ச்சியுடன் பொறுப்பை ஏற்று கவனமாகச் செலுத்துவீர்களா? இந்த “ரிஸ்க்” என்ற சொல் தான் நம் attitudeஐ வரையறுக்கிறது. இந்த சுய வரையறை & அவற்றின் priorities ஆகியவை மிகவும் முக்கியம். ஏனெனில் தொழிற்களம் என்பது “சுயநலவாத”க் கூட்டம் நிறைந்த தளம்.
தொழில் செய்யும் போது “என் வருமானம் மட்டுமே முக்கியம் சகணியாளர்கள் பற்றிய கவலை இல்லை” என்று முடிவை எடுத்தால் உங்கள் priority பட்டியலில் அதனை நீக்கிக் கொள்ளலாம். பேரிடரின் போது முதலீட்டாளர்கள் உங்களின் சக பணியாளர்களை பணிநீக்கம் செய்ய உங்களை நிர்பந்தித்தால் எவ்வித குற்றவுணர்வின்றி அவர்களை நீங்கள் நீக்கலாம். ஆனால் சக பணித்தோழர்களின்நலனை உங்கள் priority பட்டியலில் வைத்திருந்தால், நீங்கள் முதலீட்டாளர்களுக்கு கட்டுப்பட மறுக்கலாம். இது தான் attitude. என்னுடைய mentor எனக்கு கூறிய அறிவுரை, “மேனேஜ்மெண்டில் கேபிடலிஸ்டாக இருந்து லாபத்தை கூட்டு. போர்ட் ஆஃப் டைரக்டர்ஸிடம் சோஷலிஸ்டாக சக பணியாளர்கள் பக்கம் நில்” என்பார்
ஆகவே நாம் முதலில் செய்யவேண்டியது “ரிஸ்க் பற்றிய வரையரை” மற்றும் அதன் priority. இது தான் உங்கள் பண்பு, நிறுவனம், பொருட்களின் தரம், லாபம் ஆகியவற்றை நிர்ணயிக்கும். ஐரோப்பிய, சீன, அமெரிக்க, ஜப்பானிய, இந்திய & தென் கிழக்காசிய நிறுவனங்கள் தங்களை வேறுபடுத்திக்காட்டுவது அவர்கள் priorityல் வைத்திருக்கும் விசயங்களையும் அதனை அவர்கள் எவ்வாறு நிர்வகிக்கிறார்கள் என்பதும் தான். ஒரு பேரிடரின் போது எதனை compromise பண்ணுகிறார்கள் என்பதை காணவேண்டும்.
நிறுவனத்தின் குடுமி பெரும்பாலும் முதலீட்டாளர்களின் கையில் தான் இருக்கும். ஆகவே risk & risk mitigation ஆகியவற்றை தொழில் தொடங்கும் முன் அக்குஅக்காக ஆராய்ந்தறிவது மிகவும் முக்கியம்.
Not all the risk are same, the risk factor discussed here depends on Industry and size that can affect two to three generations if not handled well while the society and peer pressure demands stable income than risking the investment of time and money , If they know driving they can drive confidently but the real situation is like driving in ocean without compass. Mentorship and eco system is also important as mindset to take risk. Today we got good motivation for mindset but the ratio of Innovation & disruptive entrepreneurship is less compared to other counties, where volume is less but investment is more. I am seeing more people leaning towards outsourced service and channel manufacturing and Backoffice automation were risk is much mitigated with investment where they can fallback soon.
பதிலளிநீக்கு